Brytyjska firma podpisuje umowę o zwiększeniu dostaw gazu w obliczu trwającej wojny na Ukrainie

Norweska firma energetyczna Równik powiedział w czwartek, że dostarczy dodatkowy gaz do Wielkiej Brytanii Centrica w ciągu najbliższych trzech zim, podczas gdy kraje w Europie będą starały się uzupełnić swoje zapasy w związku z trwającą wojną między Rosją a Ukrainą.

Equinor, w którym państwo norweskie ma 67% udziałów, powiedział, że nowa umowa doda około 1 miliarda metrów sześciennych gazu rocznie do istniejącej umowy dwustronnej z Centrica, największym brytyjskim dostawcą gazu i energii elektrycznej dla konsumentów za pośrednictwem British Gas.

We własnym oświadczeniu Centrica poinformowała, że ​​będzie teraz kupować od Equinor 10 mld mXNUMX gazu rocznie. „W trudnym środowisku geopolitycznym i makroekonomicznym ta umowa na dostawy zapewni Wielkiej Brytanii dalsze bezpieczeństwo energetyczne” – napisano.

„W ramach nowej umowy na dostawę gazu Equinor dostarczy firmie Centrica wystarczającą ilość gazu w ciągu najbliższych trzech zim do ogrzania dodatkowych 4.5 miliona domów” – dodała firma.

Obawy związane zarówno z transformacją energetyczną, jak i bezpieczeństwem energetycznym zostały gwałtownie rozwiane przez rosyjską inwazję na Ukrainę, której cena olej a gaz nadal rośnie w ostatnich miesiącach.

W czwartek holenderskie kontrakty terminowe TTF Gas Futures na lipiec 2022 r. kosztowały około 145 euro za megawatogodzinę, w porównaniu do 71.66 euro na początku roku. 

Rosja jest znaczącym dostawcą zarówno ropy, jak i gazu, a wiele dużych gospodarek sformułowało w ostatnich miesiącach plany zmniejszenia swojej zależności od jej węglowodorów.

Wielka Brytania wcześniej twierdziła, że ​​rosyjski import stanowił mniej niż 4% jej całkowitych dostaw gazu w 2021 r., ale umowa między Equinor i Centrica podkreśla znaczenie zabezpieczenia transakcji w środowisku ciągłej niepewności i zmienności.

W wiadomości wideo przesłanej na Twitterze w czwartek rano, Kwasi Kwarteng, brytyjski sekretarz ds. biznesu i energii, odniósł się do nowej rzeczywistości, w obliczu której stanęło wiele krajów po konflikcie na Ukrainie.

„Kiedy patrzymy na Rosję, patrzymy na Ukrainę, patrzymy na zapotrzebowanie na gaz, niezwykle ważne jest, aby importować go z krajów sojuszniczych, takich jak Norwegia”.

Umowa, argumentował Kwarteng, nie oznaczała, że ​​„odwracamy się od odnawialnych źródeł energii, od ekscytujących nowych technologii, takich jak wodór. Ale oznacza to, że uzyskamy bezpieczeństwo dostaw w świecie, w którym przez wiele lat będziemy polegać na gazie”.

Oświadczenie Kwartenga o poleganiu na gazie w dającej się przewidzieć przyszłości wskazuje na ogromne zadanie stojące przed głównymi gospodarkami, próbujące odejść od miksu energetycznego zdominowanego przez paliwa kopalne do takiego, w którym odnawialne źródła energii stanowią większość.  

W maju Komisja Europejska — władza wykonawcza UE — dopracowane szczegóły planu zwiększenia potencjału UE w zakresie energii odnawialnej i zmniejszenia jej zależności od rosyjskich paliw kopalnych.

Jednocześnie przyznał, że istniejące obiekty węglowe mogą być używane „dłużej niż początkowo oczekiwano”.

Sytuacja jest trudna. Rosja była w ubiegłym roku największym dostawcą zarówno ropy naftowej, jak i gazu ziemnego do UE, według Eurostatu.

A jeśli chodzi o znalezienie wspólnej płaszczyzny między 27 członkami UE – Wielka Brytania opuściła UE w 2020 r. – co do tego, co zrobić z rosyjskim gazem, wydaje się, że nie ma prostych rozwiązań.

Jeszcze w zeszłym tygodniu węgierski minister spraw zagranicznych Peter Szijjarto wykluczył perspektywę rosyjskiego zakazu gazu w kolejnym pakiecie sankcji Unii Europejskiej, mówiąc, że byłoby to „niemożliwe”.