Czy ostatnie ableistyczne obelgi Beyoncé to językowa dziwactwo, czy coś bardziej złowrogiego?

W ciągu ostatnich kilku dni media społecznościowe podpalone dzięki użyciu przez Beyoncé słowa „spaz” w piosence „Heated” – tytule napisanym wspólnie z kanadyjskim raperem Drake'em i będącym częścią najnowszego albumu wielokrotnie nagradzanego artysty Renesans który zyskał uznanie krytyków 29 lipca.

Piosenka została wydana z tekstem „Spazzin' on the ass, spazz on this ass”.

Szokująco, jest to drugi tytuł w ciągu zaledwie kilku tygodni, aby spotkać się z krytyką użycia tego słowa, które jest slangiem wywodzącym się od słowa spastyka lub spastyczność, które ma swoje korzenie w terminologii medycznej, aby opisać stany, w których mięśnie ciała nie mogą być kontrolowane, co prowadzi do nieskoordynowanych ruchów.

Przez dziesięciolecia powiązane terminy weszły do ​​​​kultury popularnej jako pejoratywne, opisujące kogoś, kto nie posiada kompetencji fizycznych i są szczególnie bolesne dla osób żyjących z porażeniem mózgowym – stanem neurologicznym, w którym spastyczność jest dominującą cechą.

W czerwcu gwiazda popu Lizzo dostał się pod ogień za użycie słów: „Trzymaj moją torbę, bi**h, trzymaj moją torbę/ Widzisz to gówno? Jestem spazem” w utworze „Grrrls” z jej albumu Specjalny.

Po protestach społeczności osób niepełnosprawnych wspieranych przez organizacje charytatywne i grupy poparcia i kierowane przez aktywistkę na rzecz praw osób niepełnosprawnych z Sydney Hannah Diviney, która ma porażenie mózgowe, Lizzo usunął to słowo z piosenki.

Beyoncé zrobiła teraz to samo dla wszystkich cyfrowych wersji Heated z tekstem zmienionym na „Blastin' on the ass, blast on the ass”.

ogłaszając zmianę, Zespół Beyoncé po prostu powiedział, „Słowo, które nie jest używane celowo w szkodliwy sposób, zostanie zastąpione”.

Bezpośrednie przeprosiny były jednak widoczne z powodu jego braku.

Uderzenie w twarz

Diviney stał również na czele kampanii w mediach społecznościowych, wzywając Beyoncé, podając na Twitterze:

"Więc @Beyonce użyła słowa „spaz” w swojej nowej piosence Heated. Czuję się jak policzek dla mnie, społeczności osób niepełnosprawnych i postępów, które staraliśmy się osiągnąć z Lizzo. Chyba będę po prostu powtarzał całej branży, żeby „robiła się lepiej”, aż znikną z muzyki chwytliwe obelgi”.

Niestety, Diviney została później poddana reakcji w mediach społecznościowych ze strony trolli internetowych, które opowiedziane wcześniej w tym tygodniu podczas wystąpienia na Q+A – panelu dyskusyjnym w australijskiej ABC Network.

Diviney ujawniła, że ​​wysłano jej „zdjęcia lub GIF-y osób na wózkach inwalidzkich, które są popychane i zrzucane z klifów”.

Powiedziała również o stanie, który może powodować, że chorzy nie są w stanie podnieść stóp z ziemi, są przykuci do wózka inwalidzkiego lub doświadczają skurczów i skurczów tak intensywnych, że wydaje się, że mięsień jest odrywany od kości:

„Gdyby ludzie żyli ze spastycznością, nie sądzę, by używali tego jako zniewagi, ponieważ to boli”.

Przepaść kulturowa

Tak więc, biorąc pod uwagę jego niesmaczny charakter, skojarzenie z poważnymi chorobami neurologicznymi i urazami rdzenia kręgowego w połączeniu z bliskością epizodu Lizzo – jaką możliwą wymówką może mieć Beyoncé na użycie tak obciążonego terminu – poza licencją artystyczną przyznaną samemu megagwiazdom popu i inni.

Elementem argumentacji obrony mogą być różnice geograficzne w sposobie, w jaki słowo „spaz” rozwinęło się i weszło do powszechnego języka.

W Stanach Zjednoczonych w latach 1960. rzeczownik ewoluował w kulturze popularnej jako aktualizacja tego, co w szkole jest również określane jako „swat” lub „kwadrat”.

Ktoś, kto jest „uprzejmy dla nauczycieli, planuje karierę… i wierzy w oficjalne wartości”, jak wyjaśnił Benjamin Zimmer w eseju na etymologii terminu.

W swojej formie czasownika, w kontekście użytym w utworze Beyoncé, oznacza „wariowanie” lub „zwariowanie”, ale może również odnosić się do utraty fizycznej kontroli lub po prostu zachowywania się dziwnie lub niefajnie, np. „spazować”.

Po drugiej stronie Atlantyku, w Wielkiej Brytanii, termin ten przybrał zupełnie inną trajektorię po tym, jak pojawił się w popularnym programie telewizyjnym dla dzieci BBC Niebieski Piotr widok 1981.

Odcinek miał być przemyślaną refleksją na temat Joeya Deacona, mężczyzny z porażeniem mózgowym, który mógł komunikować się tylko za pomocą gestów i pomruków.

Niestety, pokaz okazał się manną z nieba dla dziecięcego humoru, a słowa takie jak „spaz” i „spazmo” pojawiły się na szkolnych placach zabaw w całym kraju wśród brytyjskiej młodzieży – co znacznie bardziej bezpośrednio kojarzyło się z fizyczną, intelektualną i społeczną niekompetencją – stając się nieuchronnie przesiąknięty wymiarem okrucieństwa i szkolnego zastraszania.

Ta zmienność geograficzna może w pewnym stopniu wyjaśniać, dlaczego Komentarz Tigera Woodsa po występie na Masters 2006, udzielonym w wywiadzie dla CBS, spotkał się z powszechnym potępieniem w Wielkiej Brytanii.

Woods stwierdził: „Kontrolowałem tak bardzo od tee do greenu, najlepiej, w jakim grałem od lat… Ale jak tylko znalazłem się na greenie, byłem spazem”.

Komentarze legendy golfa nie spotkały się z podobnym odbiorem w Stanach Zjednoczonych – gdzie w dużej mierze wypadły poza zasięg radaru.

Podobną zmienność kulturowego podejścia do języka niepełnosprawności można zaobserwować w używaniu słowa „opóźniony” w odniesieniu do osób z trudnościami w uczeniu się.

Od dziesięcioleci jest to niemile widziane w Wielkiej Brytanii, ale utrzymuje się w niektórych częściach Stanów Zjednoczonych, pomimo najlepsze starania lokalnych organizacji jak Olimpiady Specjalne, które prowadzą kampanie na rzecz zaprzestania ich używania.

Czy różnice językowe i kulturowe mogą wybaczyć rażące niedopatrzenie Beyoncé? Odpowiedź musi być stanowczym „Nie”.

Nie chodzi tylko o to, czy ableistyczny obelg był zamierzony z nadzieją, że może pozostać niezauważony.

Jest wysoce nieprawdopodobne, a przynajmniej całkowicie spekulacyjne, aby uznać, że Beyoncé i jej artystyczny świta śmieją się z osób niepełnosprawnych i tworzą muzykę, która ma ich upokarzać.

Jednak bliskość epizodu z Lizzo jest bardzo niepokojąca i niesie ze sobą tylko dwa wyjaśnienia tego, co się tutaj wydarzyło – żadne z nich nie przyniesie żadnego pocieszenia społeczności osób niepełnosprawnych.

Albo głównym motorem był rozgłos – z bólem odczuwanym przez niektóre części społeczności osób niepełnosprawnych postrzegane jako dopuszczalne szkody uboczne, albo po prostu nie zauważyli, ponieważ po prostu nie dbali o to wystarczająco.

Wybierz swój wybór, ale nie jest to budujące, niezależnie od tego, jak wyglądasz.